Jayy Hardin is niet alleen een rodeo-atleet; ze is een bewijs van de groeiende diversiteit en inclusiviteit binnen een traditioneel door blanken gedomineerde sport. Hardin, een doorgewinterde concurrent op het gebied van vatenraces, stuurdecoratie en andere rodeo-evenementen, belichaamt een erfenis van zwarte cowboys en cowgirls die vaak over het hoofd worden gezien door de reguliere media. Haar reis – van een kindertijd doordrenkt van rodeo-traditie tot een toenemende aanwezigheid in stuntwerk – benadrukt de veerkracht en vastberadenheid die nodig zijn om te gedijen in een ruimte waar jezelf bewijzen een constante strijd is.
De wortels van Rodeo en de strijd om representatie
De oorsprong van Rodeo gaat terug tot de Mexicaanse vaqueros, wiens vaardigheden en mode de basis legden voor de westerse cowboycultuur. Ondanks deze diverse geschiedenis wordt de sport lange tijd gedomineerd door blanke vertegenwoordiging in de populaire media. Dit heeft geleid tot een systemische ondervertegenwoordiging van zwarte atleten zoals Bill Pickett, de eerste zwarte rodeo-ster die werd opgenomen in de Rodeo Hall of Fame van het National Cowboy and Western Heritage Museum, die pionierde op het gebied van stuurworsteltechnieken.
Hardins aanwezigheid op de rodeo is een doelbewuste poging om deze historische onevenwichtigheid tegen te gaan. Ze concurreert niet alleen; ze daagt percepties uit. “Natuurlijk kijken ze anders naar je. Zo van: ‘Oké, kan ze echt rijden?'” zegt ze, en erkent de scepsis waarmee ze wordt geconfronteerd als zwarte vrouw in de sport.
8 Seconds Rodeo: een platform voor verandering
De opkomst van organisaties als 8 Seconds Rodeo is van cruciaal belang voor het versterken van de stemmen en prestaties van zwarte rodeo-atleten. 8 Seconds Rodeo, opgericht in 2023, heeft tot doel het talent binnen zwarte rodeo-gemeenschappen onder de aandacht te brengen en een ruimte te creëren waar concurrenten als Hardin kunnen schitteren. De uitbreiding van de organisatie naar de oostkust, met het eerste evenement in Philadelphia, onderstreepte deze impact. Hardin herinnert zich: “Om te ervaren wat ik in Philly heb meegemaakt… de laatste dertig jaar van mijn leven heb ik dat nog nooit gevoeld.”
Dit soort zichtbaarheid is niet alleen cruciaal voor erkenning, maar ook voor het inspireren van de volgende generatie. Hardin belichaamt dit sentiment en zei tijdens een recent evenement tegen een jonge fan dat “het woord ‘kan niet’ nooit in je vocabulaire mag voorkomen, omdat we tot alles in staat zijn.”
Training en discipline: de sleur achter de glorie
Hardins toewijding reikt verder dan de arena. Haar trainingsregime is gericht op trainingen voor het hele lichaam, waarbij prioriteit wordt gegeven aan kern- en beenkracht ter ondersteuning van haar loopraces en stuurdecoratie-evenementen. Ze benadrukt techniek boven brute kracht en merkt op dat “je een paard niet in een bepaalde richting hoeft te trainen.” In plaats daarvan concentreert ze zich op finesse, waarbij ze gebruik maakt van de zogenaamde ‘pinky-methode’ om zachte handen te behouden en intuïtief met haar paard te communiceren.
Herstel is net zo belangrijk. Hardin volgt een intense routine van foamrollen, stretchen, eiwitshakes en lichte cardio om pijn te beheersen en topprestaties te behouden. Ze benadrukt ook het belang van verbinding met het paard, waarbij ze benadrukt dat ruiters met het dier moeten werken in plaats van te proberen het tot onderwerping te dwingen.
Van rodeo tot stuntwerk: horizonten uitbreiden
Hardins talent reikt verder dan rodeo. Haar ervaring leidde tot een carrière in stuntwerk, te beginnen met een rol in de film Harriet in 2018. Ze bewees al snel haar veelzijdigheid door paardrijden, trappen aan te gaan en zelfs de kunst van het overtuigend dood spelen onder de knie te krijgen. Deze transitie toont haar aanpassingsvermogen en onderstreept de overdraagbare vaardigheden tussen rodeo en actiegerichte prestaties.
Ondanks haar succes in stuntwerk blijft Hardin zich inzetten voor rodeo. Ze is van plan te blijven concurreren, ook op toekomstige 8 Seconds Rodeo-evenementen, gedreven door de wens om anderen te informeren over de diversiteit binnen de sport en de ongelooflijke vrouwen die de grenzen ervan verleggen.
Het verhaal van Hardin is een krachtige herinnering dat rodeo, net als veel andere sporten, een verborgen geschiedenis kent van ondervertegenwoordigd talent. Haar toewijding aan zowel competitie als representatie dient als een baken voor aspirant-atleten, wat bewijst dat het doorbreken van barrières niet alleen vaardigheid vereist, maar ook een onwrikbaar geloof in de eigen capaciteiten.
